Neurologia i Tlenowa Terapia Hiperbaryczna

Stosowanie Tlenowej Terapii Hiperbarycznej związane jest ze spektakularnymi efektami w leczeniu schorzeń neurologicznych. Dzięki HBOT w obrębie ośrodkowego układu nerwowego uzyskujemy:

– likwidację hipoksji (niedoboru tlenu) w mózgu,

– poprawę warunków przepływu krwi w mikrokrążeniu,

– poprawę metabolizmu w tkance nerwowej,

– redukcję obrzęku mózgu,

– zwiększenie przepuszczalności w barierze krew-mózg,

– ochronę uszkodzonych obszarów tkanki nerwowej,

– ochronę późnych następstw urazów mózgu.

 

Wpływ tlenu hiperbarycznego na układ nerwowy jest kolosalny. Badania obrazowe jednoznacznie wskazują, że intensywna terapia hiperbaryczna wpływa zdecydowanie na zniwelowanie następstw niedotlenienia mózgu, a dostarczenie tlenu w warunkach zwiększonego ciśnienia do uszkodzonych komórek powoduje ich reaktywację. Przyczynia się także do zmniejszenia obrzęków i znaczącego zwiększenia elastyczności erytrocytów. Stąd powszechne już stosowanie terapii hiperbarycznej w leczeniu uszkodzeń mózgu (także pourazowych), porażeń mózgowych czy udarów. Badania kliniczne pokazują, że u chorych poddanych terapii HBOT następuje wyjątkowo duży stopień redukcji stanów spastycznych, wynikający z poprawy funkcji neuronów znajdujących się w uszkodzonych obszarach. Poprawie ulegają także funkcje poznawcze i pamięć.

Regularnie stosowana hiperbaria pozwala także na stopniowe cofnięcie się istniejących objawów neurologicznych, znaczną poprawę funkcji motorycznych oraz czucia, a także dolegliwości bólowych. Włączenie w proces leczenia tlenu hiperbarycznego powoduje znaczącą poprawę efektów leczenia samoistnego porażenia nerwu twarzowego i skrócenie czasu potrzebnego na przywrócenie pełnej funkcji uszkodzonego nerwu. Obniżenie mózgowego przepływu krwi spowodowane wysokimi dawkami tlenu podczas hiperbarycznej terapii tlenowej przyczynia się do redukcji ciśnienia śródczaszkowego. Konsekwencją jest przywrócenie metabolizmu tlenowego, redukcja stężenia mleczanów i zwiększenie zawartości fosfatazy kreatyninowej i ATP w tkance mózgowej. Wzrost ciśnienia parcjalnego tlenu powoduje zwiększenie zasięgu dyfuzji tlenu z naczyń mózgowych. Dzięki temu tlen dociera w zwielokrotnionych ilościach do obszarów uprzednio niedotlenionych.

Stąd Tlenowa Terapia Hiperbaryczna jest metodą wspomagającą w leczeniu wielu schorzeń w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, między innymi:

 

• autyzmu,
• stwardnienia rozsianego SM,
• choroby Alzheimera,
• choroby Parkinsona,
• depresji,
• ADHD,
• przewlekłego stresu

 

 

Informacje źródłowe pochodzą z publikacji autorstwa Dr n. med. Leszka Jagodzińskiego i Dr n. med. Grzegorza Knefla zamieszczonej w „Zarysie Medycyny Hiperbarycznej” pod redakcją Prof. Aleksandra Sieronia i Prof. Grzegorza Cieślara.