Blog

Hiperbaryczna terapia tlenowa (HbOT) to uznana dziś na całym świecie metoda terapeutyczna wykorzystująca podwyższone ciśnienie w komorze hiperbarycznej, w której pacjenci oddychają niemalże czystym tlenem. Ciśnienie terapeutyczne w komorach hiperbarycznych zaczyna się od poziomu 1.5 ATA, a do poziomu około 2 ATA nie przynosi żadnych skutków ubocznych. Zabiegi wykonywane w certyfikowanych urządzeniach są całkowicie bezpiecznymi.

 

Tlenoterapia hiperbaryczna (HbOT) zyskała znaczną popularność w wielu dziedzinach medycyny, w tym w dynamicznie rozwijającej się medycynie sportowej, gdzie wspomaga zarówno wydolność, jak i proces rehabilitacji sportowców. Wielu znanych sportowców i kluby sportowe regularnie korzystają z tej formy terapii. HbOT jest ceniona ze względu na swoje efekty przyspieszające regenerację, zwiększające wydolność organizmu oraz działające przeciwko zakwaszeniu mięśni, co czyni ją w świecie sportu coraz powszechniej stosowaną metodą. Z komór hiperbarycznych korzystają regularnie najlepsi lekkoatleci, biegacze, koszykarze, pływacy, piłkarze i tenisiści, a także zawodnicy sztuk walki.

 

W zakresie przygotowania do zwiększonego wysiłku, regularne sesje w komorze hiperbarycznej w przedziale ciśnień 1.8-2 ATA mogą znacząco poprawić wydolność organizmu. Lepsze dotlenienie tkanek i narządów, wynikające ze zwiększonej ilości tlenu rozpuszczonego w osoczu krwi, bezpośrednio przekłada się na poprawę ogólnej wydolności fizycznej. Większa dostępność tlenu na poziomie komórkowym zwiększa efektywność treningów, co jest kluczowe dla sportowców dyscyplin wytrzymałościowych. Terapia HbOT może również zwiększyć wydolność fizyczną poprzez poprawę krążenia tlenu we krwi, co daje efekty porównywalne do treningów wysokogórskich. Dodatkowo, HbOT stymuluje produkcję ATP (adenozynotrifosforanu), głównego nośnika energii w komórkach mięśniowych, co pozwala na intensywniejszy i dłuższy wysiłek. Badania wskazują, że HbOT może zwiększać wydolność tlenową (Vo2max), moc oraz próg mleczanowy (Vo2AT) u zdrowych sportowców.

 

W kontekście regeneracji po wysiłku i rehabilitacji, terapia hiperbaryczna prowadzona w zakresie ciśnień 1.8-2.0 ATA znacząco przyspiesza proces naprawy tkanek. Działa efektywnie przeciwko zakwaszeniu mięśni, zmniejsza stany zapalne i redukuje obrzęki, które często towarzyszą intensywnym treningom. HBOT wspomaga gojenie się mikrourazów mięśni, ścięgien i więzadeł, co jest kluczowe dla szybkiego powrotu do pełnej sprawności. Mechanizm działania HbOT obejmuje również wspomaganie tworzenia nowych naczyń krwionośnych (angiogeneza) oraz stymulację produkcji komórek macierzystych, co przyczynia się do głębszej regeneracji uszkodzonych tkanek. Badania wykazały, że u sportowców korzystających z komory hiperbarycznej czas powrotu do pełnej sprawności fizycznej po intensywnym wysiłku lub kontuzji skraca się nawet o 70%. Terapia ta przyspiesza również regenerację kości i chrząstek, poprawia krążenie krwi, wspomaga metabolizm i detoksykację organizmu, a także efektywnie zmniejsza uczucie zmęczenia. Ogromne znaczenie ma też dziesięciokrotne zwiększenie poziomu kolagenu w organizmie na skutek prowadzenia zabiegów w komorze hiperbarycznej.  Światowa Agencja Antydopingowa (WADA) uznała, że terapia hiperbaryczna zwiększa wydolność organizmu i jest legalna w sporcie, co czyni ją wyjątkowo skutecznym i „legalnym dopingiem”.

 

Podsumowując, terapia hiperbaryczna w zakresie ciśnień 1.8-2.0 ATA stanowi skuteczne wsparcie dla osób uprawiających sport, oferując korzyści zarówno w przygotowaniu do wysiłku poprzez zwiększenie wytrzymałości, jak i w procesie regeneracji oraz rehabilitacji po intensywnej aktywności fizycznej. Ze względu na jej zdolność do poprawy wydolności i przyspieszenia regeneracji, komora hiperbaryczna jest powszechnie uznawana za „legalny doping”. Dzięki HBOT sportowcy mogą szybciej wracać do formy po kontuzjach i osiągać lepsze wyniki sportowe.

 

Pamiętaj: Ten artykuł ma charakter informacyjny i nie zastępuje konsultacji lekarskiej.

Marzysz o dziecku, ale mimo wielu starań wciąż się nie udaje? Tlenowa terapia hiperbaryczna (HbOT) może być kluczem do zwiększenia Twoich szans na upragnioną ciążę. Zabiegi w komorze hiperbarycznej przy ciśnieniu 2 ATA skutecznie wspierają leczenie niepłodności, poprawiając jakość komórek jajowych, funkcję endometrium oraz krążenie krwi w narządach rozrodczych.

Terapia tlenowa w komorze hiperbarycznej, choć kojarzona głównie z leczeniem ran i chorób dekompresyjnych, zyskuje coraz większe uznanie w wielu dziedzinach medycyny, także w medycynie reprodukcyjnej. Badania naukowe wskazują, że regularne sesje w komorze hiperbarycznej mogą znacząco poprawić szanse na zajście w ciążę, zarówno u kobiet, jak i zostanie tatą dla mężczyzn. Podczas terapii organizm nasycany jest czystym tlenem w warunkach podwyższonego ciśnienia, co prowadzi do znaczącego wzrostu jego stężenia we krwi i tkankach. To stwarza optymalne warunki dla regeneracji, redukcji stanów zapalnych oraz pobudzenia naturalnych procesów naprawczych.

 

Jak komora hiperbaryczna wpływa na płodność?

 

* Poprawa jakości endometrium –  jednym z kluczowych czynników wpływających na powodzenie implantacji zarodka jest jakość endometrium – błony śluzowej macicy. Terapia hiperbaryczna zwiększa ukrwienie endometrium, co prowadzi do jego pogrubienia i lepszego przygotowania do zagnieżdżenia się zarodka (poprawa receptywności).

* Zwiększenie przepływu krwi w narządach płciowych: Poprawione ukrwienie narządów płciowych zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, wpływa korzystnie na jakość komórek rozrodczych i procesy spermatogenezy. Na poprawę parametrów nasienia wpływa także ograniczenie stresu oksydacyjnego możliwe dzięki HbOT.

* Działanie przeciwzapalne: Tlenoterapia hiperbaryczna ma silne działanie przeciwzapalne, co może być szczególnie korzystne u pacjentów z przewlekłymi stanami zapalnymi, które mogą negatywnie wpływać na płodność.

* Ochrona komórek przed uszkodzeniami: Wysokie stężenie tlenu w komorze hiperbarycznej chroni komórki przed uszkodzeniami wywołanymi przez wolne rodniki, co może przyczynić się do poprawy jakości komórek jajowych i plemników.

 

Terapia hiperbaryczna może być stosowana zarówno przed, jak i po zabiegu in vitro. Zabiegi w komorze hiperbarycznej przeprowadzone przed procedurą in vitro mogą poprawić jakość komórek jajowych i zwiększyć szanse na uzyskanie większej liczby zdrowych zarodków. Natomiast terapia po transferze zarodka może zwiększyć szanse na implantację i zmniejszyć ryzyko poronienia.

 

Terapia jest całkowicie bezpieczna, nieinwazyjna i może być stosowana równolegle z leczeniem konwencjonalnym lub wspomaganą reprodukcją (IVF, IUI). Już po kilku sesjach wiele pacjentek zauważa poprawę samopoczucia, cyklu miesiączkowego i parametrów hormonalnych.

 

Podsumowując tlenowa terapia hiperbaryczna może być skutecznym uzupełnieniem tradycyjnych metod leczenia niepłodności, poprawiając jakość komórek rozrodczych, zwiększając ukrwienie narządów płciowych i zmniejszając ryzyko poronienia.

 

Wspomóż swoje starania o rodzicielstwo naturalnie i skutecznie. Umów się na konsultację w zakresie możliwego protokołu zabiegów HbOT w Oxygenium i poznaj możliwości, jakie daje terapia tlenowa. Twój oddech może być początkiem nowego życia.

 

Pamiętaj: Ten artykuł ma charakter informacyjny i nie zastępuje konsultacji lekarskiej.

 

Czy zdajesz sobie sprawę z tego jak fundamentalne znaczenie dla funkcjonowania naszego organizmu ma tlen? Czy wiesz, że odpowiedni poziom utlenowania mózgu zapewnia zdecydowaną poprawę jego funkcji?

Już po kilku sesjach HbOT wykonywanych przy ciśnieniu 2.0 ATA następuje znacząca poprawa w wykonywanych testach neuropsychologicznych, wykazując zwiększoną uwagę, polepszone procesy wzrokowo-przestrzenne i pamięciowe, a także szybkość przetwarzania informacji. Wpływ prawidłowej ilości tlenu w komórkach na ich właściwe i sprawne funkcjonowanie jest bezdyskusyjny i niepodważalny (https://oxygenium.com.pl/blog/glod-tlenowy-i-zespol-chronicznego-zmeczenia/).

 

Korelacja pomiędzy pracą mózgu, ośrodkowego układu nerwowego, a powstawaniem zaburzeń depresyjnych również jest jednoznaczna.

Zaburzenia depresyjne są jednym z najczęstszych i najbardziej wyniszczających problemów zdrowia publicznego, z ryzykiem wystąpienia, w ciągu całego życia, w skali międzynarodowej wynoszącym ponad 20%. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podaje, że choroba ta dotyka ponad 4% ludzi na świecie. Jednocześnie w ostatnich latach ma ogromny potencjał wzrostu. Depresja często nawraca; 50%–80% pacjentów ma co najmniej dwa epizody, zwykle o wzrastającym nasileniu i częstotliwości. Objawy zaburzeń depresyjnych mogą być ciężkie, a w najgorszym przypadku depresja jest stanem zagrażającym życiu. Oporność na leczenie farmakologiczne terapii przeciwdepresyjnej jest jedną z najtrudniejszych sytuacji w klinicznym leczeniu zaburzeń afektywnych.

W biologicznych koncepcjach dotyczących przyczyn powstawania zaburzeń depresyjnych wskazuje się na niedobory neuroprzekaźników mózgowych, a także zmiany w strukturze i funkcji mózgu. Istotny wpływ na rozwijanie się zaburzeń depresyjnych wywiera poziom hormonalny organizmu. Na jej gwałtowny rozwój może też wpłynąć stosowanie farmaceutyków, m.in. niektórych hormonalnych środków antykoncepcyjnych, leków przeciwnadciśnieniowych, glikokortykosteroidów czy leków antyhistaminowych. Kolejną przyczyną jest nadużywanie środków psychotropowych, dopalaczy i narkotyków.

Podstawowe kwalifikowane symptomy depresji to:

• trudności z koncentracją;
• utrata zainteresowań i zdolności odczuwania radości;
• zmniejszona energia, a w efekcie wzmożona męczliwość;
• niska samoocena i mała wiara w siebie;
• poczucie bezwartościowości lub nadmierne poczucie winy;
• poczucie beznadziejności;
• nawracające myśli o śmierci lub samobójstwie;
• zmiany apetytu lub rytmu snu, bezsenność;
• pobudzenie lub spowolnienie psychoruchowe;

 

Metody pomocy przy leczeniu zaburzeń depresyjnych wciąż są dyskusyjne, a skutkiem tego procedury nigdy nie są jednorodne. Środki farmakologiczne prowadzą wielokrotnie do powstawania innych zaburzeń, utrudniają funkcjonowanie i zazwyczaj są jedynie rozwiązaniami krótkotrwałymi. Psychoterapia jest procesem długotrwałym, żmudnym i mocno zależnym od relacji pacjent – terapeuta.

Porównując biologiczne przyczyny powstawania zaburzeń z możliwym rzeczywistym wpływem na ich skuteczne eliminowanie lekarze, naukowcy i terapeuci słusznie co raz częściej sięgają po hiperbaryczną terapię tlenową jako metodę wspomagającą procesy leczenia depresji. Zarówno w Chinach, jak i Stanach Zjednoczonych w ostatnich kilku latach wykonano panele badań klinicznych, których wyniki opublikowano już w National Library of Medicine (PubMed) – największym zbiorze literatury medycznej i naukowej na świecie. Wszystkie wykonane badania kliniczne jednoznacznie potwierdziły wyjątkowo korzystny wpływ HbOT na procesy zdrowienia Pacjentów. Serie zabiegów w komorach hiperbarycznych wykonywane w intensywnych cyklach przy ciśnieniach przekraczających minimalny próg 1.5 ATA (zazwyczaj stosowano ciśnienie nie niższe niż 2.0 ATA) we wszystkich przypadkach pokazały skuteczność terapii hiperbarycznej tożsamą z farmakoterapią lub psychoterapią. Jednocześnie komora hiperbaryczna w odróżnieniu od leczenia farmakologicznego nie przyniosła żadnych skutków ubocznych. Nie bez znaczenia pozostał też fakt dodatkowych benefitów płynących z HbOT w postaci ogólnoustrojowej i wielopoziomowej poprawy kondycji organizmu.

W naszych doświadczeniach z zabiegami terapii hiperbarycznej możemy jedynie w praktyce potwierdzić oczywiste wyniki tych badań. W setkach przypadków osób korzystających z komory hiperbarycznej z kompletnie innych przyczyn, każdy potwierdza, że regularne zabiegi prowadzą do zdecydowanej poprawy nastroju, poprawy koncentracji i sprawności umysłowej, zwiększonej aktywności i tolerancji dla wysiłku fizycznego i psychicznego, redukcji zmęczenia i eliminowania bezsenności. Do zwykłej poprawy humoru także!

My wiemy jak prawidłowo poprowadzić taką terapię!

Wnioski z opublikowanych badań klinicznych cytujemy poniżej (materiał źródłowy – PubMed):

„Wpływ HBO na depresję i lęk jest podobny do psychoterapii. Terapia HbOT może znacząco poprawić funkcjonowanie układu nerwowego i codzienne czynności u pacjentów, czego jednocześnie nie może zastąpić ani psychoterapia, ani rutynowa terapia rehabilitacyjna.”

„Ponadto wyniki badań klinicznych potwierdzają, że HbOT jest podobne do psychoterapii w łagodzeniu problemów psychologicznych.”

Przy opracowaniu powyższego tekstu korzystaliśmy z informacji dostępnych na stronach National Library of Medicine ( pubmed.ncbi.nlm.nih.gov )

Hipoksja, czyli niedobór tlenu w komórkach, z których przecież zbudowane są tkanki, całkowicie zaburza działanie mitochondriów. Mitochondria to struktury obecne w komórce organizmów żywych, które odpowiedzialne są za wytwarzanie energii w postaci ATP (adenozynotrifosforanu i – najprościej mówiąc – uniwersalnego nośnika energii)  – podstawowej substancji odpowiadającej za prawidłowe działanie komórki. Dzięki temu mitochondria sprawiają, że każda tkanka naszego organizmu jest w stanie jakkolwiek funkcjonować. Bez mitochondriów człowiek nie wykonałby nawet kroku! Poprzez proces oddychania komórkowego regulują one procesy metabolizmu w komórce, co jest wyłącznie możliwe i całkowicie uzależnione od obecności właściwej ilości tlenu w organizmie. Mitochondria odpowiadają za prawidłowy obieg energii po ciele człowieka. Najpierw musi ona zostać wytworzona w procesie oddychania komórkowego. Potem dokonuje ona całościowego obiegu po ciele człowieka wedle potrzeb organizmu, aby go odpowiednio zasilić.

Z uwagi na nasz obecny tryb życia bardzo często dochodzi do sytuacji, gdzie mitochondria zostają osłabione w swoim działaniu. Brak odpowiedniej regeneracji, niepoprawne nawyki żywieniowe i fatalna jakość samej żywności, wpływają na kształtowanie się przewlekłego stanu zapalnego, który obejmuje także mitochondria. Skutkuje to zaburzeniem procesu wytwarzania ATP oraz pogorszenia jakości życia. Całości nie sprzyja też proces wydzielania się nadmiernych ilości kortyzolu (stres!), który negatywnie wpływa działanie układu nerwowego i układu hormonalnego. Ten stan dodatkowo pogarsza zdrowie człowieka i powoduje istotny dyskomfort w codziennym funkcjonowaniu.

Efektem pogorszenia pracy mitochondriów mogą być następujące objawy:

 

• Pogorszenie ogólnej kondycji i wydolności,
• Częste bóle głowy,
• Pogorszenie samopoczucia i motywacji,
• Bóle kończyn i stawów,
• Problemy z procesem trawienia i wchłaniania składników odżywczych,
• Pogorszenie koncentracji i zdolności do zachowania uwagi (funkcje kognitywne),
• Pogorszenie widzenia,
• Osłabienie odporności,
• Uczucie przewlekłego zmęczenia.

 

Całość składa się w jednoznaczny obraz jednostki chorobowej znanej pod nazwą zespół chronicznego zmęczenia (CFS). Permanentny stan przemęczenia z napadami ekstremalnego zmęczenia mięśni, zdarzające się zawroty głowy. Wykonanie najdrobniejszych czynności życiowych staje się wysiłkiem. Uczucie rozdrażnienia oraz bezsenność, zmiana postrzegania świata, niewyraźne widzenie czy nietolerancja hałasu. Problemy z koncentracją, zaburzenia pamięci. Drgania mięśni, bóle głowy oraz bóle o charakterze neuralgicznym w okolicach kręgosłupa, szczególnie w odcinku szyjnym. Naprzemienne zaparcia i biegunki, zdarzające się opuchnięcia węzłów chłonnych. Wreszcie napady duszności, którym może wręcz towarzyszyć uczucie całkowitego duszenia się i w konsekwencji zaburzenia rytmu pracy serca. Narastający stres.

Co zrobić? Tego problemu nie rozwiążą leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, witaminy czy suplementy. Nie da się walczyć ze skutkami nie eliminując przyczyny. Przyczyna zaś opisana została wyraźnie powyżej.

Brak tlenu! Podstawowego składnika absolutnie potrzebnego nam do życia. Oczywiście potrzebna jest nam również zmiana nawyków żywieniowych – odpowiednia dieta oparta o przyzwoitej jakości żywność. Potrzebny jest nam ruch, który powoduje dotlenienie tkanek. Co zrobić jednak, gdy aktywność fizyczna na „świeżym powietrzu” oparta jest o wdychanie wysoce zanieczyszczonej mieszanki obecnej w otaczającej nas atmosferze, co przynosi skutki odwrotne od oczekiwanych?

Rozwiązanie! Nie ma lepszego i skuteczniejszego sposobu walki z niedoborem tlenu w organizmie niż komora hiperbaryczna. Przy stosowanym przez nas, całkowicie bezpiecznym i nie niosącym żadnych skutków ubocznych ciśnieniu 2,0 ATA dostarczamy dla naszego organizmu prawie 1000% więcej tlenu. Dziesięć razy więcej niż w normalnym procesie oddechowym. Co więcej, dzięki wykorzystaniu procesów fizycznych tlen na tyle skutecznie dociera do naszych komórek, że powoduje kompletne przywrócenie właściwego poziomu ich utlenowania. Przy okazji również 10-krotnie zwiększymy ilość kolagenu obecnego w organizmie, a nasz szpik kostny wyprodukuje 850% więcej komórek macierzystych.

Ile potrzeba nam czasu? Jak to zrobić? Zazwyczaj w ciągu jednego, maksymalnie dwóch tygodni wspólnej pracy i sesji zabiegowych w komorze hiperbarycznej jeżeli nie całkowicie znikają, to przynajmniej ulegają bardzo znaczącemu złagodzeniu nasze dolegliwości.

Masz pytania? Zadzwoń do nas: 603 979 603.

Poza osobami zawodowo i amatorsko uprawiającymi sport, które trafiają do nas w celu regeneracji w trakcie intensywnego cyklu treningowego, podniesienia ogólnej wydolności organizmu czy Vmax, a także chcącymi zmniejszyć zakwaszenia mięśni czy przeciążenia stawów, coraz częściej spotykamy się z problemami urazowymi.

Na przełomie stycznia i lutego trafił do nas 17 letni chłopiec, który doznał istotnego urazu kolana (złamanie Segonda), do którego doszło podczas gry w piłkę nożną. Pacjent trafił do nas z poniższymi badaniami obrazowymi. Zalecenie ortopedyczne obejmowało konieczność stosowania ortezy usztywniającej kolano oraz kość udową przez okres 2-3 miesięcy z jednoczesnym wykluczeniem aktywności fizycznej oraz kilkutygodniową absencją w zajęciach szkolnych. Dodatkowo stan pourazowy przynosił chłopcu dolegliwości bólowe, występowała istotna opuchlizna, obrzęki oraz zbierające się płyny, widoczne również w postaci wylewów podskórnych. W porozumieniu z ortopedą zastosowaliśmy procedurę zabiegową polegającą na wykonaniu serii zabiegów HbOT w komorze hiperbarycznej przy ciśnieniu 2.0 ATA. Już w połowie cyklu zabiegowego Pacjent zgłosił subiektywnie odczuwalną poprawę polegającą na ustąpieniu dolegliwości bólowych. Zniknęła opuchlizna, obrzęki i wylewy. Po 8 dniu zabiegowym wykonane zostały kontrolne badania USG, dzięki którym lekarz potwierdził, że doszło do wygojenia złamania, zniknęły płyny. Zalecenia zostały zmienione, chłopiec mógł zdjąć ortezę i powrócić do zajęć szkolnych. Dalszym postępowaniem stała się prosta rehabilitacja ruchowa stawu kolanowego prowadzona we własnym zakresie (basen, rower). Po upływie 5 tygodni od daty urazu dzielny pacjent ponownie uczestniczy w zajęciach sportowych. Proces leczenia i rehabilitacji skróciliśmy o dobre dwa miesiące.

Co konkretnie spowodowała komora hiperbaryczna?

1.   zwiększyliśmy poziom utlenowania tkanek poprzez podniesienie ilości tlenu w komórkach, wysycając je do niemalże 100%.

2.   zwiększyliśmy ilość kolagenu obecnego w organizmie o ok. 1000%.

3.   zmobilizowaliśmy szpik kostny do wytworzenia 850% więcej komórek macierzystych.

Pamiętajcie: komora hiperbaryczna nie jest urządzeniem „cudownym” – jej zadaniem jest przyspieszenie procesów leczenia. Terapia hiperbaryczna wymaga ciśnienia wyższego niż 1,5 ATA, przy bliskiemu 100% stężeniu tlenu i odpowiedniej jego ilości (przepływ w l/min). Tego nie zrobisz w worku gamowa, czyli miękkim urządzeniu materiałowym zamykanym na zamek błyskawiczny. I dodatkowo nie powodujemy żadnych skutków ubocznych, nie przekraczając ciśnienia 2 ATA stosowanego w ratownictwie medycznym, gdy zabieg odbywać musi się w obecności anestezjologa!

 

Opis badań obrazowych:

Badanie RTG:

Widoczne awulsyjne złamanie – oderwanie fragmentu warstwy korowej bocznej części kłykcia kości piszczelowej – złamanie Segonda.

 

Badanie MRI:

Obrzęk tkanki podskórnej przyśrodkowej powierzchni okolicy stawu kolanowego.

Rzepka znacznie obrzęknięta w części dolnej. W przyśrodkowo- dolnej części rzepki widoczne jest linijne pasmo obniżonej intensywności sygnałów, z zaburzeniem obrysu przyśrodkowego rzepki- obraz sugeruje złamanie- wskazane poszerzenie diagnostyki o badanie TK. Chrząstka rzepki w części przyśrodkowo- dolnej obrzęknięta z powodu obrzęku rzepki oraz tkanek otaczających dokładna ocena uszkodzenia utrudniona. Troczek rzepki przyśrodkowy w części dolnej znacznie obrzęknięty, o zaburzonej architektonice włókien obraz jak w przypadku naderwania. Zwiększona ilość płynu w zachyłku nadrzepkowym, grubości płaszcza do ok. 12 mm. Obrzęk maziówki w przedziale przyśrodkowym zachyłka nadrzepkowego oraz ciała tłuszczowego Hoffy. Więzadło właściwe rzepki oraz ścięgno mięśnia czworogłowego uda o zachowanej ciągłości, obrzęknięte na przyczepach. ACL i PCL o zachowanej ciągłości, obrzęknięte. Więzadła poboczne piszczelowe i strzałkowe o zachowanej ciągłości, jednorodne. Podejrzenie drobnej skośnej szczeliny pęknięcia rogu tylnego łąkotki bocznej, dochodzącej do torebkowego brzegu łąkotki. Masywny obrzęk kłykcia bocznego kości udowej, nieco mniejszy kości piszczelowej. Nierówne obrysy bocznej krawędzi kłykcia bocznego kości udowej, z jego masywnym obrzękiem oraz obrzękiem ścięgna mięśnia podkolanowego i jego zaburzoną architektoniką – podejrzenie awulsyjnego złamania bocznej krawędzi kłykcia. Obrzęk ścięgna głowy przyśrodkowej mięśnia brzuchatego łydki. Ślad płynu w kaletkach podścięgnowych głowy bocznej i przyśrodkowej mięśnia brzuchatego łydki.