Wspomaganie leczenia urazów ortopedycznych w komorze hiperbarycznej

Poza osobami zawodowo i amatorsko uprawiającymi sport, które trafiają do nas w celu regeneracji w trakcie intensywnego cyklu treningowego, podniesienia ogólnej wydolności organizmu czy Vmax, a także chcącymi zmniejszyć zakwaszenia mięśni czy przeciążenia stawów, coraz częściej spotykamy się z problemami urazowymi.

Na przełomie stycznia i lutego trafił do nas 17 letni chłopiec, który doznał istotnego urazu kolana (złamanie Segonda), do którego doszło podczas gry w piłkę nożną. Pacjent trafił do nas z poniższymi badaniami obrazowymi. Zalecenie ortopedyczne obejmowało konieczność stosowania ortezy usztywniającej kolano oraz kość udową przez okres 2-3 miesięcy z jednoczesnym wykluczeniem aktywności fizycznej oraz kilkutygodniową absencją w zajęciach szkolnych. Dodatkowo stan pourazowy przynosił chłopcu dolegliwości bólowe, występowała istotna opuchlizna, obrzęki oraz zbierające się płyny, widoczne również w postaci wylewów podskórnych. W porozumieniu z ortopedą zastosowaliśmy procedurę zabiegową polegającą na wykonaniu serii zabiegów HbOT w komorze hiperbarycznej przy ciśnieniu 2.0 ATA. Już w połowie cyklu zabiegowego Pacjent zgłosił subiektywnie odczuwalną poprawę polegającą na ustąpieniu dolegliwości bólowych. Zniknęła opuchlizna, obrzęki i wylewy. Po 8 dniu zabiegowym wykonane zostały kontrolne badania USG, dzięki którym lekarz potwierdził, że doszło do wygojenia złamania, zniknęły płyny. Zalecenia zostały zmienione, chłopiec mógł zdjąć ortezę i powrócić do zajęć szkolnych. Dalszym postępowaniem stała się prosta rehabilitacja ruchowa stawu kolanowego prowadzona we własnym zakresie (basen, rower). Po upływie 5 tygodni od daty urazu dzielny pacjent ponownie uczestniczy w zajęciach sportowych. Proces leczenia i rehabilitacji skróciliśmy o dobre dwa miesiące.

Co konkretnie spowodowała komora hiperbaryczna?

1.   zwiększyliśmy poziom utlenowania tkanek poprzez podniesienie ilości tlenu w komórkach, wysycając je do niemalże 100%.

2.   zwiększyliśmy ilość kolagenu obecnego w organizmie o ok. 1000%.

3.   zmobilizowaliśmy szpik kostny do wytworzenia 850% więcej komórek macierzystych.

Pamiętajcie: komora hiperbaryczna nie jest urządzeniem „cudownym” – jej zadaniem jest przyspieszenie procesów leczenia. Terapia hiperbaryczna wymaga ciśnienia wyższego niż 1,5 ATA, przy bliskiemu 100% stężeniu tlenu i odpowiedniej jego ilości (przepływ w l/min). Tego nie zrobisz w worku gamowa, czyli miękkim urządzeniu materiałowym zamykanym na zamek błyskawiczny. I dodatkowo nie powodujemy żadnych skutków ubocznych, nie przekraczając ciśnienia 2 ATA stosowanego w ratownictwie medycznym, gdy zabieg odbywać musi się w obecności anestezjologa!

 

Opis badań obrazowych:

Badanie RTG:

Widoczne awulsyjne złamanie – oderwanie fragmentu warstwy korowej bocznej części kłykcia kości piszczelowej – złamanie Segonda.

 

Badanie MRI:

Obrzęk tkanki podskórnej przyśrodkowej powierzchni okolicy stawu kolanowego.

Rzepka znacznie obrzęknięta w części dolnej. W przyśrodkowo- dolnej części rzepki widoczne jest linijne pasmo obniżonej intensywności sygnałów, z zaburzeniem obrysu przyśrodkowego rzepki- obraz sugeruje złamanie- wskazane poszerzenie diagnostyki o badanie TK. Chrząstka rzepki w części przyśrodkowo- dolnej obrzęknięta z powodu obrzęku rzepki oraz tkanek otaczających dokładna ocena uszkodzenia utrudniona. Troczek rzepki przyśrodkowy w części dolnej znacznie obrzęknięty, o zaburzonej architektonice włókien obraz jak w przypadku naderwania. Zwiększona ilość płynu w zachyłku nadrzepkowym, grubości płaszcza do ok. 12 mm. Obrzęk maziówki w przedziale przyśrodkowym zachyłka nadrzepkowego oraz ciała tłuszczowego Hoffy. Więzadło właściwe rzepki oraz ścięgno mięśnia czworogłowego uda o zachowanej ciągłości, obrzęknięte na przyczepach. ACL i PCL o zachowanej ciągłości, obrzęknięte. Więzadła poboczne piszczelowe i strzałkowe o zachowanej ciągłości, jednorodne. Podejrzenie drobnej skośnej szczeliny pęknięcia rogu tylnego łąkotki bocznej, dochodzącej do torebkowego brzegu łąkotki. Masywny obrzęk kłykcia bocznego kości udowej, nieco mniejszy kości piszczelowej. Nierówne obrysy bocznej krawędzi kłykcia bocznego kości udowej, z jego masywnym obrzękiem oraz obrzękiem ścięgna mięśnia podkolanowego i jego zaburzoną architektoniką – podejrzenie awulsyjnego złamania bocznej krawędzi kłykcia. Obrzęk ścięgna głowy przyśrodkowej mięśnia brzuchatego łydki. Ślad płynu w kaletkach podścięgnowych głowy bocznej i przyśrodkowej mięśnia brzuchatego łydki.